- odpruć się
- сов.отпоро́ться
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
odpruć się
Смотреть что такое "odpruć się" в других словарях:
odpruwać się – odpruć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o zszytych, przyszytych częściach czegoś: odłączać się, odrywać się w miejscu przyszycia, tam, gdzie był szew : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odpruwa się łata, kieszeń, guzik. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpruć — dk Xa, odprućpruję, odprućprujesz, odprućpruj, odprućpruł, odprućpruty odpruwać ndk I, odprućam, odprućasz, odprućają, odprućaj, odprućał, odprućany «prując oddzielić to, co było przyszyte» Odpruć brzeg sukni. odpruć się odpruwać się «oderwać się … Słownik języka polskiego
poodpruwać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulec odpruciu w większej liczbie, jedno po drugim, odpruć się w wielu miejscach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poodpruwały się wszystkie guziki przy bluzce. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poodpruwać — dk I, poodpruwaćam, poodpruwaćasz, poodpruwaćają, poodpruwaćaj, poodpruwaćał, poodpruwaćany «odpruć wiele czegoś kolejno, jedno po drugim, odpruć w wielu miejscach» Poodpruwać guziki, naszywki. poodpruwać się «odpruć się w większej liczbie,… … Słownik języka polskiego
obręb — m IV, D. u, Ms. obrębie zwykle blm 1. «obszar ograniczony czymś; teren, zasięg» Stanąć poza obrębem światła. Zakaz wyjazdu poza obręb miasta. Nie wolno palić w obrębie zakładu. Zakaz używania sygnałów akustycznych w obrębie miasta. przen. «zakres … Słownik języka polskiego
